Մեծ Բրիտանիայի հայերը ուխտագնացություն իրականացրին դեպի Աղթամար

Մեծ Բրիտանիայի հայ համայնքի ուխտավորները, առաջնորդությամբ Մեծ Բրիտանիայի և Իռլանդիայի հայոց թեմի առաջնորդ Տ. Հովակիմ եպիսկոպոս Մանուկյանի, մեկնեցին մի ուխտագնացության, որը համախմբեց հավատքը, պատմական հիշողությունը և համայնքային կապերը։

Ուխտագնացությունը մեկնարկեց Ստամբուլում, ուր ուխտավորները ստացան Պոլսո Հայոց Պատրիարք Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Սահակ Բ-ի օրհնությունը։ Այնտեղից նրանք շարունակեցին ճանապարհը դեպի պատմական հայկական քաղաքներ ու սրբավայրեր։ 

Էրզրումում (Կարին) այցելեցին Սանասարյան վարժարանն ու հայկական թաղամասերի մնացորդները։ Կարսում ուխտավորները բարձրացան բերդ և մտան Առաքելոց եկեղեցի (Սուրբ Առաքելոց), որն այսօր էլ իր կառուցվածքով վկայում է միջնադարյան հայ ճարտարապետության մասին։

Հաջորդ կանգառը եղավ Անիում՝ Հայաստանի միջնադարյան փառավոր մայրաքաղաքում։ Այստեղ ուխտավորները շրջեցին տաճարների ու եկեղեցիների ավերակների մեջ և միացան մեկ այլ հայկական խմբի աղոթքին՝ հանուն հայրենիքի խաղաղության։ 

Ճանապարհին նրանք եղան նաև Դարոյնքի ամրոցում Բայազետում, որը միջնադարում կարևոր պաշտպանական դերը է կատարել: Ուխտագնացության ընթացքում խումբը եղավ նաև Բերկրիի ջրվեժի մոտ, որ տարածքի բնական գեղեցկություններից մեկն է։

Ուխտագնացության բարձրակետը եղավ Սեպտեմբերի 7-ին՝ Աղթամարի Սուրբ Խաչ եկեղեցում։ Վանա լճի ալիքներով նավակով կղզի հասած ուխտավորներին դիմավորեց 10-րդ դարի հրաշալի տաճարը։ Ամեն տարի Խաչվերացի տոնի նախորդ կիրակի օրը այստեղ մատուցվում է Սուրբ Պատարագ, որին մասնակցում են ուխտավորներ աշխարհի տարբեր ծագերից։

Այս տարվա Սուրբ Պատարագը մատուցեց Տ. Հովակիմ եպիսկոպոս Մանուկյանը, նախագահությամբ Պատրիարք Սահակ Բ-ի։ Սարկավագներ սպասավորեցին Ստամբուլից և Լոնդոնից, իսկ Արմաշի արական երգչախումբը երգեց Կոմիտասի անմահ պատարագը:  Պատարագի ավարտին կատարվեց հոգեհանգիստ՝ ի հիշատակ Վասպուրականի թագավորների, կաթողիկոսների, եպիսկոպոսների և վանականների, որոնք դարերով ծառայել են Աղթամարում։ Այնուհետև կատարվեց Անդաստանը՝ աշխարհի չորս կողմերի օրհնությունը։

Ուխտագնացության վերջին կանգառներից մեկն էլ եղավ Վարագավանքը՝ Հայաստանի ամենահայտնի վանական համալիրներից մեկը, որտեղ ուխտավորները աղոթեցին և հանդիպեցին այլ հայ ուխտավորների։

Աղթամարի օրը մնաց ուխտագնացության ամենահիշարժան պահը՝ իր վեհությամբ, գեղեցկությամբ և համայնքի միասնությամբ։ 

Ուխտավորները վերադարձան վերածնված հավատքով և հոգևոր կապերով, որոնք նոր ուժ են տալիս պահպանելու հայ ժողովրդի հարատևող ինքնությունն ու հոգևոր ժառանգությունը։