Եկեղեցու ներկայիս կացությունը հարկ է քննարկել նաև առաջիկա սահմանադրական փոփոխությունների համատեքստում․ Գևորգ Դանիելյան

Իրավագիտության դոկտոր, պրոֆեսոր Գևորգ Դանիելյանը գրում է.

«Հայ Եկեղեցու ներկայիս կացությունը հարկ է քննարկել նաև առաջիկա սահմանադրական փոփոխությունների համատեքստում։

Նախ, «Խղճի ազատության և կրոնական կազմակերպությունների մասին» օրենքը նորանկախ Հայաստանի առաջին օրենքներից էր (ընդունվել է 1991թ. հունիսի 17֊ին)։ Առաջին անգամ օրենսդրությամբ Հայ Եկեղեցին հռչակվեց որպես Ազգային Եկեղեցի, սակայն այդ դրույթը հետագայում չարտացոլվեց 1995թ. դեկտեմբերի 7-ի Սահմանադրությամբ։

Սահմանադրության 2005թ. փոփոխություններով, բարեբախտաբար, ամրագրվեց «Ազգային եկեղեցի» եզրույթը, միաժամանակ ամրագրվեց, որ պետության հետ հարաբերությունները կարող են կարգավորվել օրենքով։ Ըստ այդմ էլ՝ 2007 փետրվարի 22֊ին ընդունվեց համապատասխան օրենքը։

Սահմանադրության 2015թ. փոփոխություններով Հայ Եկեղեցուն առնչվող դրույթները, ըստ էության, մնացին անփոփոխ։

Հայ Եկեղեցու սահմանադրական կարգավիճակը ոմանք խիստ վիճահարույց էին համարում ու առավել ևս այժմ են համարում, ընդ որում, հղում անելով իբր միջազգային իրավական չափանիշների վրա։ Դեռևս 2017թ. մի գիտական հոդվածում (Մտքի, խղճի և կրոնի ազատության կառուցակարգային և իրավական երաշխիքները ՀՀ Սահմանադրությունում, «Բանբեր Երևանի համալսարանի», Իրավագիտություն, Հասարակական գիտություններ, № 3(24), Երևան – 2017, էջ 25-41) հստակ հիմնավորել եմ, որ միջազգային որևէ կազմակերպություն կամ դատական ատյան չունի այդպիսի դիրքորոշում, ավելին՝ կան կրոնը պետական հռչակած և ավանդական եկեղեցիներին էլ ավելի մեծ արտոնություններ ամրագրած ԵՄ անդամ պետություններ.․․»։