Հնդկաստանը և Պակիստանը ներքաշվում են պատերազմի մեջ

Ըստ Պակիստանի Jinnah Institute վերլուծական կենտրոնի՝ «ջրամատակարարման ժամանակացույցի աննշան փոփոխությունները, այլ ոչ թե դրա քանակը, կարող են խաթարել ցանքի սեզոնը եւ սահմանափակել բերքի բերքատվությունը Պակիստանում»: Այս համատեքստում տեղավորվում է Պակիստանի վարչապետ Շահբազ Շարիֆի հայտարարությունն այն մասին, որ իր կառավարությունը «պատրաստվում է Միջազգային դատարան դիմել Հնդկաստանի դեմ՝ Ինդուս գետի ջրային ռեսուրսների բաժանման մասին պայմանագրի գործողության դադարեցման կապակցությամբ»: Բայց նման ակցիան շատ բան չի լուծի, քանի որ կողմերն արդեն հավասարակշռում են մեծ պատերազմի եզրին: Իրավիճակը սրվում է նաեւ այն բանոց, որ հնդկա-պակիստանյան հակամարտությունը համաշխարհային հանրությանը գտել է անորոշության մեջ: Ամերիկյան Stratfor վերլուծական կենտրոնի զեկույցի համաձայն՝ Հնդկաստանի եւ Պակիստանի միջեւ լարվածության սրումը «սկսում է դրդել երկու երկրների կառավարություններին ավելի կոշտ դիրքեր գրավել՝ չնայած պատերազմից խուսափելու հրապարակայնորեն հայտարարված ցանկությանը»:

Թեեւ բոլորը հասկանում են տեղի ունեցող իրադարձությունների աշխարհաքաղաքական նշանակության մակարդակը, դեռեւս ոչ ոք չգիտի, թե ինչպես եւ ով է լուծելու եւ արդյո՞ք լուծելու է նոր աշխարհաքաղաքական հավասարումը: Մի շարք արաբական երկրների կողմից արդեն հնչել են միջնորդության առաջարկներ, կա ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդի հայտարարությունը, բայց սկսված խաղը «այլ մոմեր արժե», եւ առկա է լուծումների ընտրության բարդություն։ Թրամփը վստահություն է հայտնել՝ երկու երկրներն «այսպես թե այնպես լուծում կգտնեն»՝ հավելելով, որ ինքը «շատ մոտ է ինչպես Հնդկաստանին, այնպես էլ Պակիստանին եւ նրանց նախագահներին», իմնչդեռ Իսրայելի դեսպան Ռեուվեն Ազարը Քաշմիրի ահաբեկչությունն անվանել է «2023ի հոկտեմբերի 7-ին Գազայում տեղի ունեցած իրադարձությունների հնդկական տարբերակ»: Տեսականորեն ԱՄՆ-ը կարող է խաղալ Չինաստանի դեմ, որն աջակցում է Պակիստանին: Բայց այդ ժամանակ նրանք պետք է Հնդկաստանը ինտեգրեն իրենց դաշինքին կամ տարածաշրջանային անվտանգության դաշինքներին, ներգրավեն նրան ռազմավարական բնույթի նախագծերում, ինչը սկզբունքորեն կփոխի ուժերի հավասարակշռությունը տարածաշրջանում: Իր հերթին, Չինաստանը քաղաքականապես եւ տնտեսապես աջակցում է Պակիստանին, հատկապես այնպիսի նախագծերի միջոցով, ինչպիսին է չին-պակիստանյան տնտեսական միջանցքը, որն անցնում է Քաշմիրի պակիստանյան հատվածով: Stratfor-ի զեկույցում նշվում է՝ «եթե երկու պետությունների միջեւ հակամարտությունը բռնկվի, ապա այն դուրս կգա հակամարտող կողմերի ներքին սահմաններից»: Այնպես որ, գալիս է այսպես կոչված պատասխանատու որոշումների պահը:

Ստանիսլավ Տարասով 

Աղբյուրը՝ iarex.ru-ի

Թարգմանությունը՝ Գայանե Մանուկյանի