Pожденный ползать – летать не сможет. ամեն ինչը բերում է սոցիալիզացիայի բնականոն կետին, որտեղ պետք է լիներ այդ անձը. Դավիթ Թումասյան

Բումերանգի տեսությունը և այն, որ սողալուն ծնվածը ճախրել չի կարող, ամեն ինչը բերում է սոցիալիզացիայի բնականոն կետին, որտեղ պետք է լիներ այդ անձը: Նման դիտարկմամբ է հանդես եկել իրավագիտության թեկնածու Դավիթ Թումասյանը` անդրադառնալով վերջին զարգացումներին:

Հիշեցնենք, որ Հակակոռուպցիոն կոմիտեն հայտարարել է «Քովիդի» գործով աղմկահարույց ձերբակալությունների մասին, խոսքը գնում է կորոնավիրուսի դեմ պայքարի ընթացքում չարաշահումների, վատնումների, յուրացումների մասին:

Դավիթ Թումասյանի ֆեյսբուքյան գրառման մեջ ասվում է.

«ՉՏԵՍԱՆ ՊԱՏԻՑ ԿԱԽ, ՏԵՍԱՆ ՃԱԿԱՏԻՑ ԿԱԽ... բավականին հին, բայց իմաստուն ու մեր օրերում շատ արդիական ասացվածք է…..

Ցանկացած մարդ (homo sapiens) պետք է անցնի զարգացման ու աճի որոշակի փուլեր, որից հետո նոր կձևավորվի որպես անձ՝ սոցիալական էակ (homo socialis), քանի որ անձ ՉԵՆ ԾՆՎՈՒՄ՝ այլ ՁԵՎԱՎՈՐՎՈՒՄ ԵՆ սոցիալիզացիայի ընթացքում: Ինչպիսինն է սոցիալիզացիան՝ այդպիսին կձևավորվի անձը….

Եվ եթե անձը բնականոն ընթացքով չի հասել ինչ-որ մի բարձունքի, կարգավիճակի, հարաբերության կամ կետի (հավաքական՝ կարգավիճակ), ապա՝

1 – նա չի գնահատում իր կարգավիճակը, քանի որ չի հասկանում դրա արժեքը (արիստոկրատ անձը երբեք չի կորցնում իր վեհությունը, իսկ նրա կարգավիճակը պատահական զբաղեցրած անձը դառնում է քաղքենի),

2 – մանկության կամ պատանեկության բացերը սկսում է ի ցույց դնել (սակայն մանուկ տարիքում հեծանիվ չունեցողն ինչքան էլ այժմ ունենա ամենաթանկ ավտոմեքենան, միևնույնն է հոգով մնալու է մանուկ տարիքում հեծանիվ չունեցող երեխա) և ինքնահաստատվել՝ որպես կանոն ընտրելով իրենից թույլ կամ կախյալ վիճակում գտնվող անձանց, իսկ եթե ունի իշխանություն՝ իրենից ինչ-որ հատկանիշով առավել անձանց հաշվին,

3 – զգում է անպատժելիություն, ինչը հանգեցնում է սկզբից կամայական, իսկ հետագայում՝ հանցավոր վարքագծի դրսևորման (դուրսպրծուկի պատիժն ու ավարտը),

4 - միայն կարգավիճակը կորցնելուց հետո է սկսում զղջալ արածների համար (երբեմն ասելով՝ հայի հետին խելքը, բայց դա խելքի հետ կապ չունի), այն դեպքում, երբ homo socialis-ը երբեք չի զղջում արածների համար, այլ զղջում է չարածի համար:

Հ.Գ. Բումերանգի տեսությունը և այն, որ рожденный ползать – летать не сможет՝ սողալուն ծնվածը ճախրել չի կարող, ամեն ինչը բերում է սոցիալիզացիայի բնականոն կետին, որտեղ պետք է լիներ այդ անձը (Ոսկե ձկնիկի կոտրած տաշտակը)»: